• WAAROM IK GRAAG EEN GOED DEBAT MODEREER
• WAAROM IK GRAAG KOM SPREKEN OVER MEDIA… EN WAT ACHTER DE SCHERMEN GEBEURT
• WAAROM IK GRAAG LIVE EEN INTERESSANT RADIOGESPREK HEB…
• WAAROM IK TWIJFEL OVER DE MEDIA ALS VIERDE MACHT…

Even terugkijken in mijn mediaverhaal.

Wat is er veel veranderd tijdens de voorbije 40 jaar. We trokken toen op met een ploeg van 5 mensen om een televisiestuk te maken. We werkten nog op film. Dat betekende dus een hele voorraad bobijnen op 16mm, die moesten teruggespoeld worden onder het zwarte doek… later ontwikkeld worden. Toen was het inderdaad “knippen en plakken” tijdens een montage.

De overgang naar digitaal werken was voor vele cameramensen een zware dobber. Het ging niet enkel om een nieuwe investering (vaak werkte de BRT toen immers met freelancers en zelfstandige mediamensen), maar ze hadden ook het gevoel dat hun artistieke kijk op het werk er niet meer nodig was. Ondertussen is in dat digitale tijdperk alweer zoveel veranderd, dat je ook daar kunstig kunt omspringen met materiaal, terwijl de montagemogelijkheden zoveel groter zijn. Alles in functie toch ook van snelheid en zuinigheid.

Ook op de radio verschenen de eerste digitale machines. Mijn oude Nagra van 12kg is nog enkel een stille getuige van die oude tijd. De draaitafels voor oude platen zijn zo goed als verdwenen in de studio’s, de montagetafels voor audiospoelen ook… we werken met schijfjes en digitale opnames… En de technicus zit nu alleen… terwijl ze vroeger ook met 2 de handen vol hadden…

De opnameploegen worden kleiner en van de journalist wordt gevraagd ook wat technische kennis te hebben. Hij hanteert zelf de microfoon, geeft vaak regieaanwijzingen en zit mee (of zelf) aan de montagetafel. Je spaart een boel specialisten uit op die wijze. Moeten we dan verwonderd zijn als we merken dat er nogal slordig met beeldovergangen wordt gespeeld… dat het vermoeiend is een statief mee te sleuren als het vanop de schouder ook kan?

Ook het papieren medium zucht onder de druk van tijd en geldgebrek. Redacties nemen snel stukken over van persagentschappen… Heel jonge journalisten zijn goedkoper dan ervaren perslui en vaak worden de bronnen niet of iets te haastig nagekeken op betrouwbaarheid. Het beeld neemt het over van de taal… De taal zelf kreunt: taalfouten, clichés, inbreuken op de allereerste beginselen van goede journalistiek… het rode potlood van de kritische kijker, luisteraar of lezer ligt er nooit werkloos bij. Vaak ben ik verbaasd dat onder die omstandigheden nog zulk hoogwaardig nieuws wordt afgeleverd!

Dat noemt men dus die vierde macht? Hoezo, macht? Van wie krijgen de media informatie, twitterberichten en informele weetjes? Wie kent wie en ons kent ons? Kritische journalistiek is méér dan welkom. Maar die journalistiek is gevaarlijk voor al wie wat te verbergen heeft…

Daarom maak ik graag een goed radiogesprek met een schrijver-onderzoeker-journalist, modereer ik graag een goed debat, en geef ik graag die voordracht “achter de schermen van de media”.

Gelukkig leer je veel tijdens zo’n intense medialoopbaan.

Muzikale medewerking aan amusements- en jeugdprogramma’s op televisie en radio… Het was de voorbode voor het grotere werk op de instructieve omroep, een afdeling van de BRT waar de schooltelevisie en schoolradio en de volwassenenvorming op programma’s zaten te broeien. Televisiescenario’s, radioprogramma’s en een boekje vormden daar telkens 1 project. (zie ook cv en biografie)

Na een 15 tal jaar werd daar in de budgetten flink gesnoeid, want plots werden kijkcijfers belangrijk. Ik vertrok in 1993 naar de kersverse ROB, de regionale televisie van Oost-Brabant: het nieuws, de sportprogramma’s, een weekend-praatcafé… ik heb ze allemaal mogen maken en presenteren samen met een vrij klein team. Heel hard werken dus.

De voorbije jaren heb ik heel wat interessante mensen aan de praattafel gehad. De gesprekken gingen over literatuur, geschiedenis, economie, arbeidsomstandigheden, gezondheidszorg, discriminatie, voedseltekort en oneerlijke verdeling van inkomsten en oogsten in de wereld.

Een paar stelregels zijn voor mij belangrijk:

• Ik zeg neen als men me vraagt voor onbenulligheden
• Ik pas mijn prijs aan: de non-profitsector heeft het niet gemakkelijk
• Ik bereid alles grondig voor: een boek moet je gelezen hebben voor je er over durft debatteren…

Ik verzorg ook de copywriting voor teksten die voor publicatie bestemd zijn en schrijf teksten op maat: bij vernissages, vreugdevolle en verdrietige momenten, inleidingen…

Voor de stad Leuven schreef ik vorig jaar “Een boekje voor het bloeden”, over de Leuvense aanpak van intrafamiliaal geweld.