Een muzikale familie… opa Westra was orgelist in het protestantse kerkje van Woudsend. Het huisorgeltje was het centrale meubel. Later, toen we in Vlaanderen woonden, werd de piano belangrijker dan een leunstoel. Daar zongen en speelden we alle vier: mijn vader tussen twee zeereizen door, mama, broer Jan en ik. Solo, twee- tot vierstemmig, met pianobegeleiding. Stapels partituren gaande van klassiek tot jazz, evergreens en kleinkunst. En hop… vanaf 8 jaar naar de muzieklerares, elke zaterdag: solfège, notenleer, gammes en arpèges en alle studieboekjes tot het bij de walsen van Chopin ophield. Toen waren we 18, op kot in Leuven en de piano verdween uit het dagelijkse meubilair. Daar kwamen muzikanten elkaar tegen en we zongen de blues, strijdmuziek, folk en jazz. We werkten er hard aan en de entourage werd steeds professioneler. Ook de minnaars waren vaak muzikanten… met sterke lippen van het blazen op de rieten… met stevige vingers omdat ze 6 of meer snaren bespeelden… met donkere huid vaak… zoals zwarte en witte toetsen op het klavier elkaar nodig hebben. En er kwamen platen van… Mad Curry, Milkshake Banana, opnames met Wim De Craene, met Stainless Steel… concerten met de BRT-bigband van Etienne Verschueren… met kleine combo’s… backing vocals met Ingrid Pollet (+) en Sonja Pelgrims…

En nu? Het is verre van afgelopen. Beter en stemvaster dan vroeger. Schitterende muzikanten op het podium en in de studio. Kleinschalig… galerietjes, cafés, huiskamerconcerten, jazzclubs en jeugdhuizen. En telkens heel gelukkig tijdens en achteraf…

Bekijk het aanbod maar…